Pocenie się ciała to naturalna reakcja fizjologiczna organizmu, która pozwala usunąć z niego uboczne produkty metabolizmu oraz toksyny. Pełni też funkcję termoregulacyjną. W procesie pocenia, ciało naturalnie ochładza się podczas wzmożonego wysiłku fizycznego lub w czasie upałów.
Pocenie się twarzy widoczne zwłaszcza na czole i w okolicy nosa jest krępujące i dlatego prowadzi do utraty pewności siebie i często ma wpływ na ograniczenie kontaktów towarzyskich.
Przyczyny nadmiernego pocenia głowy i twarzy
Przyczyny nadmiernego pocenia głowy i twarzy jest wiele, a należą do nich:
- stres,
- przeżywanie silnych emocji,
- otyłość lub nadwaga,
- podłoże genetyczne,
- zaburzenie pracy układu nerwowego,
- zmiany hormonalne (okres dojrzewania, menopauza),
- udar mózgu,
- cukrzyca,
- choroby serca,
- choroba Parkinsona,
- gruźlica,
- stosowanie używek,
- spożywanie gorących lub pikantnych potraw,
- niektóre nowotwory.
Przyczyny nadmiernego pocenia pod pachami i stóp
- nadmiernej aktywności gruczołów potowych zlokalizowanych pod pachami czy na stopach.
Dostępne metody leczenia
Wśród dostępnych metod leczenia znajdują się: regularne mycie głowy i utrzymanie higieny na wysokim poziomie, picie naparów ziołowych, przyjmowanie leków uspokajających, anytcholinergicznych oraz witamin z grupy B, jonoforeza, zabieg wykorzystujący prąd o małym natężeniu, śródskórne zabiegi wstrzykiwania toksyny botulinowej (najbardziej skuteczne i bezpieczne).
Czas utrzymania się zabiegu
Nowe zakończenia nerwowo-mięśniowe, powstrzymane w wyniku działania toksyny botulinowej, tworzą się w czasie od 4 do 12 miesięcy, dlatego pacjenci najczęściej cieszą się otrzymanym efektem przez około 4-6 miesięcy w przypadku zmarszczek, a efektem do 9 czy nawet 12 miesięcy w przypadku leczenia nadpotliwości.
Bardzo często na kilka minut do godziny przed napadem bólu, występują zaburzenia widzenia. Najczęściej w charakterze migających plam lub linii. Rzadziej występuje zamazanie lub deformacja obrazu.
To coś znacznie więcej niż zwyczajny ból głowy.
Migrenie często towarzyszą inne objawy, takie jak: zwiększona wrażliwość na światło, dźwięk i zapachy, a także brak apetytu, nudności i wymioty, drętwienie twarzy lub kończyn, zawroty głowy oraz zaburzenia mowy.
Migrena może dotyczyć wszystkich i praktycznie w każdym wieku, jednak w zdecydowanej większości dotyka kobiety w wieku dojrzewania.
Często wraz z wiekiem bóle migrenowe przemijają, a u niektórych osób powtarzają się w wieku dorosłym.
Za główną przyczynę występowania bólu migrenowego uznaje się nadwrażliwe reakcje neuronaczyniowe, wynikające zazwyczaj ze specyfiki uwarunkowań genetycznych.
Jeżeli często występuje pulsacyjny jednostronny ból z tyłu głowy, z przodu lub z boku, warto dokładnie to zbadać i zwalczyć go dostępnymi metodami.
Szczególnie groźny jest ból z tyłu głowy. Może wskazywać jedynie na zmęczenie, być przyczyną stresu lub zbyt dużego obciążenia emocjonalnego, ale może też zwiastować poważną infekcję (np. zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych), udar mózgu czy nowotwór.
Leczenie migren toksyną botulinową polega na punktowej iniekcji toksyny botulinowej co powoduje rozluźnienie mięśni czoła, skroni, szyi i/lubi tylnej części głowy.
W efekcie następuje usunięcie ucisku na nerwy odpowiadające za pojawianie się bólów migrenowych oraz kontrola nad bodźcami bólowymi, które wysyłają impulsy do mózgu.
Czas utrzymania się efektu
W wyniku działania toksyny botulinowej zostają powstrzymane w rozwoju nowe zakończenia nerwowo-mięśniowe. Tworzą się one na nowo w czasie od 4 do 12 miesięcy, dlatego pacjenci najczęściej cieszą się otrzymanym efektem przez około 4-6 miesięcy.
Przeciwwskazania do leczenia migreny toksyną botulinową
- uczulenie, na którykolwiek składnik preparatu,
- zaburzenia przewodnictwa nerwowo-mięśniowego (miastenia gravis, zespół Lamberta Eatona),
- miejscowe zakażenia skóry,
- problemy z krzepliwością krwi,
- ciąża oraz karmienie,
- schorzenia o podłożu nerwowo-mięśniowym wynikające z uwarunkowań genetycznych,
- stosowanie bądź odstawienie w przeciągu tygodnia poprzedzającego zabieg leków takich, jak: D-penicylamina, cyklosporyna, tubokuraryna, pankuronium, galamina, sukcynylocholina, linkomycyna, tetracyklina, polimyksyna, aminochinolony, aminoglikozydy.
